HEEMKUNDEKRING OP DE BEEK PRINSENBEEK Beeldbank Bibliotheek

 

Aantal gevonden publicaties : 1   (uit: 659)	Uitgebreid zoeken
Gesorteerd op:  Boeknummer

1.

Boeknummer: 00174   De Watersnood. 1 februari 1953 Historie -- Watersnood           (1981-1993)    [Johan van der Made] De Watersnood. 1 februari 1953 INLEIDING 'Tegen de kracht van water en wind is niets bestand', wordt wel eens gezegd, wanneer herinneringen aan de watersnood worden verteld. Men bedoelt dan de onmetelijke krach- ten, die de natuurelementen kunnen ontwikkelen en voor rampzalige gevolgen zorgen. Wind, aangewakkerd tot orkaankracht, en water, opgezweept tot ongekende hoogten, banen zich een weg over het land; niets ontziend doen zij hun alles vernietigend werk. Die dijken, die tegen zoveel geweld niet bestand zijn, bezwijken zodat wind en water vrij spel krijgen. Een natuurramp voltrekt zich dan; de schade aan have en goed en ook het menselijk leed is meestal groot. Nederland heeft in de loop der tijden zijn grondgebied weten uit te breiden door buitendijkse gronden bij het vasteland te voegen en het water weten te verdringen. Ons West-Brabantse land, met zijn tientallen polders, elk met zijn eigen naam, welke gescheiden zijn door dijkjes waarover de oude verbindingswegen lopen, is daar een duidelijk voorbeeld van. Zo vormen ook de Moerdijkseweg, de weg door Wagenberg en de -hoge- Helkantsedijk van oorsprong een langgerekte dijk die de Zegge- of Binnenpolder omsluiten. Dit gedeelte van de Moerdijkseweg werd in vroegere tijden zelfs Zeedijk genoemd (1). Wagenberg is gebouwd langs de Wagenbergse Dijk. Deze dijk lag er in 1324 waarschijnlijk nog niet (2). Omstreeks 1390 was die al wel bekend (3) en kort na 1700 werd hij verhoogd (4). Bij Langeweg kennen we de Zuiddijk en de Schoolstraat heeft vroeger als de Slikgatse Dijk bekend gestaan. Zoals uit het hierna volgend verhaal moge blijken, is watersnood een tragisch gebeuren. Diepe sporen van ellende en angst blijven achter bij diegenen die watersnood aan den lijve hebben ondervonden. En dat ontlokt hen nog steeds de uitspraak waarmee deze inleiding is begonnen. Heemkundekring De Vlasselt;