HEEMKUNDEKRING OP DE BEEK PRINSENBEEK Beeldbank Bibliotheek

 

Aantal gevonden publicaties : 15   (uit: 667)	Uitgebreid zoeken
Gesorteerd op:  Boeknummer

1.

Boeknummer: 00023   Het leven en werk van Jan Strube (1892-1985) Personen -- Personen q-r-s-t-u           (2007)    [Joosen Anton] Het leven en werk van Jan Strube (1892-1985) Voorwoord Gedurende zowat mijn hele leven ben ik elke dag de spoorwegovergang overgestoken, aan de Zanddreef nabij het Liesbos. Daarbij passeerde ik dan altijd het romantisch gelegen huisje van de kunstenaar Jan Strube, pal naast het spoorhuis. Zo nu en dan zag ik hem wel eens in de tuin. Ik heb hem nooit gesproken, ik heb nooit een voet in zijn tuin of zijn huis gezet. Ik heb eigenlijk niet meer dan een vaag beeld van een oude man met zilverkleurig haar en een wollen vestje aan. Ik herinner me dat hij altijd op klompen liep en dat ik dat raar vond voor een kunstenaar, die bovendien ook nog een Amsterdammer bleek te zijn. Nee, ik kan eigenlijk niet zeggen dat ik Jan Strube gekend heb. Maar nu, ruim twintig jaar na zijn overlijden, ken ik hem beter dan tijdens zijn leven. Aanleiding tot dit boek was het eerder gepubliceerde boek “Herinneringen aan de Zanddreef', waarbij ik een bezoek aan het huis van Jan Strube bracht. Tot mijn verrassing woonde daar Strube’s kleindochter Ineke, die mij het een en ander over haar grootvader vertelde en iets van zijn werk liet zien.... Ik was meteen enthousiast. Een Amsterdammer die zó verknocht was aan het Brabantse land dat hij er heel zijn lange leven als kunstenaar heeft gewoond en gewerkt, verdient het om vereeuwigd te worden voor het nageslacht. Jan Strube, zo ontdekte ik al gauw, heeft honderden litho’s, houtsneden, tekeningen en schilderijen nagelaten. De meeste werken hangen aan de muren van particulieren, maar ook in musea zelfs tot over onze landsgrenzen. Verder zijn er enkele belangrijke verzamelaars die een omvangrijke collectie Strube’s hebben. Gedurende drie jaar heb ik gegevens verzameld over de mens en de kunstenaar Jan Strube. Langzaam vormde zich het beeld van deze man die al op achttienjarige leeftijd zijn eerste bezoek bracht aan Breda en er verliefd raakte. Verliefd op Brabant, op Breda en op het Leurse meisje Dina Bogers, die later zijn toegewijde vrouw zou worden. Strube is in zijn directe omgeving vooral bekend geworden als de schilder en lithograaf van het Brabantse landschap en de Brabantse mens. Het valt ook niet te ontkennen dat misschien tachtig procent van zijn werk Brabants is. Maar de overige twintig procent zijn zeker zo interessant. Strube in Parijs, Strube in Vlaanderen. Strube in Noord Holland, in Zeeland en in Limburg. Ik heb Jan Strube postuum leren kennen als een rustige, ietwat eigenzinnige man. Een harde werker, met maar weinig wensen voor zichzelf. Een man die zijn ontspanning zocht in zijn tuin, in pianospelen en lezen. Maar bovenal een man die vooral werkte. De achter in dit boek opgenomen catalogus is niet meer dan een poging om al zijn werk op te sporen, te dateren en te rangschikken. Ik ben mij er terdege van bewust dat de catalogus niet volledig is. Ik weet zeker dat er zo hier en daar nog belangrijk, eenmalig werk van Strube een muur van een huiskamer siert. Jan Strube hield het allemaal niet zo bij. Dat vond hij niet belangrijk. Hij wijdde zijn gehele lange leven aan het maken van mooie dingen en daar was wat hem betrof de kous mee af. Jan Strube rekende zichzelf tot de Populisten. Een stroming die hij in de jaren dertig vorm gaf door samen met Louis Singer de “Populistenkring”op te richten. Kunst voor het volk, dat was wat zij nastreefden. Volkse taferelen en herkenbare onderwerpen. Alledaagse dingen, zoals het leven in de stad of op het platteland. Markten, kennissen, werken op het land, stillevens, oude boerderijtjes, stille straatjes. Jan Strube deed het op zijn manier. Met een herkenbare stijl, die hij heel zijn leven heeft vastgehouden. Heel af en toe permitteerde hij zich een uitstapje in stijl of onderwerp, maar die behoren tot de uitzonderingen. Enkele voorbeelden daarvan zijn: Don Quichot. Ik ruik Menschenvlees. Droogbloemen, Ziende blind en de Poppenkast Jan Kabaal. Het zijn welhaast “On-Strubiaanse” werken, maar daarom niet minder interessant. Ik heb mij met veel plezier in het leven en werk van Jan Strube gestort en ik wens u allen evenzoveel lees- en kijkplezier. Anton Joosen Debieb/ Anton Joosen;

2.

Boeknummer: 00053   Genealogie Familie van Alphen Personen -- personen a-b-c-d           (2004)    [Jos van Alphen] Genealogie Familie van Alphen. Familiegeschiedenis van het geslacht van Alphen uit Princenhage FAMILIEGESCHIEDENIS VAN HET GESLACHT VAN ALPHEN UIT PRINCENHAGE Opgetekend door Jos van Alphen; zoon van Christiaan, Petrus van Alphen en Catharina, Cornelia Bartels Moergestel 2004 INLEIDING Een familieverhaal schrijven is vlugger gezegd dan gedaan. Ik had er dan ook geen enkel vermoeden van wat dat met zich meebrengt toen ik tien jaar geleden op het idee kwam om wat men noemt een stamboom samen te stellen. Dat idee was ontstaan bij het opruimen van de papieren toen mijn vader, Christiaan Petrus van Alphen was overleden in 1992. Daarbij trof ik een, in zijn bekende 'Van Alphens' handschrift geschreven beknopte stamboom aan. In het korte verhaaltje uitte mijn vader het vermoeden dat zijn grootvader rond 1830 geboren moest zijn. Dit maakte mij wel nieuwsgierig en zonder enige voorkennis stortte ik mij in dit avontuur dat later een verslaving bleek te worden. Wat volgt is de beschrijving van hoe een en ander tot stand is gekomen. Hierbij wil ik mijn dank uitspreken aan de mensen van de verschillende archiefdiensten die mij op alle mogelijke manieren hebben geholpen om dit verhaal samen te stellen. Wat begon met het verzamelen van gegevens van de nog in leven zijnde familieleden en hun aanhang leverde al een heel pakket informatie op. Ondertussen was ik erachter gekomen dat ik op het Streekarchief, toen nog gevestigd in Etten, ook nog wel iets zou kunnen vinden en dat bleek ook zo. Toen het Streekarchief verhuisde naar Zevenbergen, verhuisde ik maar mee. Ik kwam er achter dat de Van Alphens in 1761 van Princenhage naar Terheijden waren verhuisd. De reden van deze verhuizing heb ik niet kunnen achterhalen, vermoedelijk door oorlogsomstandigheden. Ze waren in die tijd ook arm althans ze hadden in Terheijden geen eigendommen. Hier is ook een heel gezin kinderen geboren waarvan geen doopdatums bekend zijn. Deze zijn bij de brand van de kerk, in 1725 verloren gegaan. Het boek met onechte kinderen is gespaard gebleven dat was toevallig die dag op het gemeentehuis. Maar omdat de familie wel belasting betaalde kon ik de geboortejaren van de kinderen alsnog achterhalen. Dit verblijf in Terheijden was de enige keer dat de Van Alphens buiten Princenhage gewoond hebben in plusminus 500 jaar. Toen ik in het Streekarchief van Zevenbergen niet wijzer kon worden, verhuisde ik naar het Stadsarchief in Breda waar tot mijn verbazing nog kaartenbakken vol met Van Alphens zaten. Het bestand ging terug tot ongeveer 1600 zij het wel met enige haperingen van verloren gegane doop- en trouwboeken. Om verder te komen moest ik mij bekwamen in het lezen van 'oud schrift'. Hieraan heb ik een winter besteed om mij vervolgens op de notariële aktes en vestbrieven te concentreren. Ofschoon dit saaie kost was, ging het mij niet slecht af. Ik heb er verschillende wetenswaardigheden betreffende onze familie in gevonden. Vestbrieven vormden vroeger een soort gemeentelijke administratie. Eigen uitgave. Moergestel;

3.

Boeknummer: 00152   Liber Amicorum Ben Hennekam Personen -- Personen e-f-g-h           (2006)    [Eddy Baldewijns e.a.] Liber Amicorum Eddy Baldewijns Adjunct-Secretaris-Generaal Benelux Economische Unie VOORWOORD 16 jaar lang de verpersoonlijking van de Benelux-samenwerking en een afscheid op een ogenblik dat het Benelux-project geëvalueerd wordt, gerevitaliseerd wordt: hier horen wijze woorden bij en veel dank. Voor het eerste, de wijze woorden, hebben wij een beroep gedaan op personaliteiten die de Benelux goed kennen en, die naar aanleiding van het afscheid van de heer Ben Hennekam, hun ideeën over een samenwerkingsverband in deze regio van West-Europa hebben willen neerschrijven. Ik dank hen allen omdat zij door hun ervaring uit het verleden en door hun kennis van het heden, een visie voor de toekomst hebben uitgetekend. Voor het tweede, de dankwoorden, prijs ik mij gelukkig de tolk te mogen zijn van alle personeelsleden, oud-personeelsleden en zovele Benelux-sympathisanten. Graag wil ik het beeld van de heer Hennekam, Secretaris-Generaal van de Benelux Economische Unie, samenvatten in deze kortzinnen: - een real-politicus met veel interesse voor de internationale politiek; - een gedreven laborant bouwend aan het Europa van morgen; - een leider met verantwoordelijkheidszin. Een real-politicus met oog voor de wereld Ben Hennekam weet wat mensen voelen, beseft dat er in een maatschappij behoeften en noden bestaan waar de leiding van deze maatschappij oplossingen moet voor zoeken. De invalshoek waarlangs hij de politiek, de ordening in de samenleving, benadert is deze van de christen-democratie. Zijn rotsvaste overtuiging, zijn trouw aan de idealen die hij koestert, dwingen bij eenieder respect af. Overtuiging kent geen geografische grenzen. In het uitdragen van zijn overtuiging beperkt de Secretaris-Generaal zich dan ook niet tot de Benelux. Hij verkneukelt zich steeds in een partijtje discussie over de oorlog in Irak en het al dan niet inzetten van Europese troepen, over het terrorisme en de gevaren ervan voor West-Europa, over de gevolgen van de val van de Muur, over het politieoptreden tegen de jeugdcriminaliteit in de ene of de andere stad, over het oprukkend rechtse nationalisme, over de gevaren van de Islam, over de honger in Afrika, over de gevolgen van de Tsunami en over de nodige humaninitaire hulp... Niemand kan zich derhalve erover verwonderen dat hij met veel inzet het Benelux-samenwerkingsmodel toelicht aan de Visegradlanden of dat hij bijzonder veel belang hecht aan goede contacten met de Nordic Council of de Baltic Assembly. Uiteraard bleef de Benelux-samenwerking steeds zijn eerste prioriteit. Dit is niet vreemd voor een real-politicus. Beter dan wie ook weet hij dat met dromen men de wereld niet verandert, hooguit kan men utopische beelden overdragen op enkelen. De realiteit, daar leven wij in, die maken wij zelf. Onder het motto: “Beter een goede buur dan een verre vriend”, introduceerde hij de “grensoverschrijdende samenwerking” als kerntaak van de Benelux-samenwerking. Nog niet zo lang geleden werden milieu, verkeer en infrastructuur, ruimtelijke ordening, natuurbehoud en landschapsbescherming vooral door een nationale bril bekeken. Deze belangrijke beleidsterreinen werden veelal - ook door de Beneluxlanden - met de rug naar elkaar ingevuld. Daar is dankzij de niet aflatende inzet van Ben Hennekam verandering in gekomen. Wat vroeger vaak bijna uitsluitend nationaal werd bepaald wordt nu meestal grensoverschrijdend benaderd. klik op de pijlpunt links voor het volledige voorwoord Ben Hennekam zette zich met kracht achter de medewerkers ruimtelijke ordening wanneer zij, samen met de bevoegde ambtenaren van de Beneluxlanden en -gewesten, werk maakten van de tweede Benelux-structuurschets. Liever dat dan een vaag, nooit in te vullen beeld van een ruimtelijke ordening in het Europa van de 25. Een administratieve grens is ingebeeld. Zij werkt omwille van een verschillende regelgeving en een andere aanpak, anders aan de ene kant van de grens dan aan een andere. Ben Hennekam is van oordeel dat een grenspark, zoals De Zoom-Kalmthoutse Heide, één geheel vormt en stimuleert de totstandkoming ervan. Hij staat aan de wieg van de Rijn-Schelde-Delta-projecten omdat voor hem de grens geen belemmering mag zijn voor de economie in de grensregio of voor grote infrastructuurwerken. Wie heeft met meer zin voor realiteit en respect voor de betrokkenen gepleit voor de verdieping van de Westerschelde of voor de ingebruikname van de IJzeren Rijn? Ik zou lang door kunnen gaan: grensoverschrijdend ambulancevervoer, samenwerking over de grens heen van brandweerkorpsen en bij rampenbestrijding, het openbaar vervoer, enz. De meeste projecten die vandaag de Beneluxlanden en -gewesten/gemeenschappen binden, beantwoorden aan de criteria die een real-politicus ervoor vooropstelde. Of wat gezegd van het besparende effect van de dienstverlening door één land voor de twee andere partnerlanden in de buitenlandse posten? Of over de vertegenwoordiging door één persoon van de landen en de gemeenschappen in de internationale gremia die over jeudbeleid handelen? Een gedreven laborant, bouwend aan het Europa van morgen Alleen al door nabuurschap bestaat er een veelheid aan samenwerkingsverbanden tussen Nederland, België en Luxemburg. Deze samenwerking bestaat van het hoogste politieke niveau tot de meest kleinschalige grensoverschrijdende projecten. De betrekkingen tussen onze drie landen kunnen met recht zeer intensief worden genoemd. Het Secretariaat-Generaal Benelux speelt daarbij een hoofdrol en Benelux vervult op die wijze een laboratoriumfunctie voor Europa. Het is vanuit die optiek als het ware de proeftuin voor Europa en een initiator van projecten van nauwere samenwerking met andere EU-lidstaten. Met enige realiteitszin, en voortgaand op het hoger vermelde, beseffen wij dat de strijd tegen de carrousel fraude, of de controle op de reglementering van het zwaar wegvervoer, of de strijd tegen de drugshandel, of de afstemming van de elektriciteitsconnecties, of de ruimtelijke planning tussen twee grootsteden, enz. niet voor gans Europa gelijktijdig en gelijkwaardig kan worden toegepast. Hoewel de Europese richtlijnen een zelfde kader voor elke lidstaat tekenen, is de implementatie ervan toch niet altijd hetzelfde. Om deze reden heeft de heer Hennekam voortdurend het Benelux-kader vooropgesteld, om zodoende als Beneluxlanden en/of gewesten/gemeenschappen vooruitgang te kunnen boeken. Hoe het Schengen-akkoord zijn invulling kreeg, hoef ik niet te benadrukken, tenzij deze toevoeging: de regeling van het vrij verkeer van personen was eerst op enkele lidstaten van toepassing alvorens veralgemeend te worden. Ik hoop dat niemand de voortrekkersrol van her Secretariaat-Generaal Benelux hierbij vergeet. Ook groeide de laatste jaren het besef dat de strijd tegen de grote fiscale fraude door de drie Beneluxlanden samen moet worden aangepakt, soms ook samen met de Duitse of de Franse buren. De Benelux+-idee, het samenwerkingsverband tussen de drie Beneluxlanden uitgebreid met Frankrijk en Duitsland in de grensgebieden van deze buurlanden, groeide zienderogen. De samenwerking op het gebied van energie, opgestart in 2005, is er een prachtige illustratie van. Of wat gezegd van het project Euro Contrôle Route waar nu reeds een tiental Europese landen aan meewerken en er op dit ogenblik nog enkele als actieve waarnemers in de wachtkamer zitten. Dit project beoogt een afstemming op de controle op het wegvervoer, de vorming van de controleurs, de verbetering van de regelgeving. Onder de drijvende kracht van Secretaris-Generaal Ben Hennekam is het Secretariaat-Generaal een laboratorium gebleven voor Europa. Bovendien kan de Benelux-zoektocht in de genoemde domeinen soms als een inktvlek verbreed worden naar andere Europese landen. Een leider met verantwoordelijkheidszin Gedurende 16 jaren een bedrijfje leiden is geen sinecure. Tijdens de Schengen-periode gebeurde dit zelfs met het dubbel aantal ambtenaren, waaronder de meesten niet-Benelux-burgers. Deze ambtenaren kenden alleen hun eigen statuut en hun eigen manier van werken. Ben Hennekam slaagde er toch in allen in het gareel te laten lopen, volgens dezelfde regels te laten werken. Hiervoor hanteerde hij slechts één vuistregel: iedereen gelijk in gelijke omstandigheden. Het management dat het Secretariaat-Genetaal jaren kende, heeft ertoe geleid dat het Secretariaat-Genetaal geroemd werd om de juiste, objectieve en neutrale verslaggeving en de hoogstaande vertaal- en tolkdiensten. Omwille van het puike werk van het personeel, dreigde op bepaalde momenten het Secretariaat-Genetaal alleen als goedkope dienst gebruikt te worden. Zo verging het met de ambtelijke commissie IJzeren Rijn, waar wij de notarisfunctie op ons namen maar geen stuurkracht hadden om tot een doel te komen, om continuïteit in de werkzaamheden te leggen. Zo leverde het Secretariaat-Generaal Benelux gedurende een lange periode de Internationale Schelde- en Maascommissies goede en goedkope taaldiensten zodat de vraag kan worden gesteld of beide commissies niet even efficiënt en zeker budgettair voordeliger konden opereren binnen het Benelux+-verband. Wanneer in de aangehaalde voorbeelden te zeer geprofiteerd werd van het Secretariaat-Generaal greep de heer Hennekam in: hij nam zelf deel aan de werkzaamheden van de commissies en stelde een financieel reglement op om et verlenen van taaldiensten in de juiste banen te leiden zodat de Scheldecomissie afzag van de Benelux-diensten en de Maascommissie daarentegen ook een beroep deed op de inhoudelijke deskundigheid van onze ambtenaren. Dit vereiste verantwoordelijkheidszin. In 2006, op het einde van zijn beleidsperiode, werden de diensten van het Secretariaat-Generaal geherstructureerd, met meer aandacht voor de actuele politieke behoeften zoals ondermeer de veiligheid. Hiermede toonde de heer Hennekam aan dat hij heikele en delicate aangelegenheden, zoals de herindeling van werkvelden en de herschuiving van mensen niet aan de opvolger over wou laten. Gezien de zorg om het werk van het Secretariaat-Generaal doorzichtiger en efficiënter te maken, heeft hij deze operatie zelf geleid. Daarnaast was de heer Hennekam 16 jaar lang het gezicht van het Secretariaat-Generaal van de Benelux Economische Unie of noem ik het beter van de Benelux-samenwerking. Hij was omnipresent. Zo camoufleerde hij een beetje het zwakke punt van het Benelux-Secretariaat-Generaal: een intergouvernementele instelling die logistieke diensten verleent maar geen gemeenschappelijke standpunten kan naar buiten brengen. Hij compenseerde door zijn publiek optreden vaak het gebrek aan profilering van het Secretariaat-Generaal. Kortom, hij genoot een brede bekendheid. Dit “liber amicorum”, met getuigenissen over de Benelux en over zijn uittredende Secretaris-Generaal, laat toe terug te blikken op het verleden en door te dromen naar de toekomst. Voor de heer Hennekam is het een oprechte dankbetuiging, voor zijn opvolger de introductie in een nieuwe wereld met nieuwe uitdagingen. Met veel vriend- schap wens ik de eerste een goede gezondheid, veel genegenheid in zijn warme gezins- en vriendenkring toe en veel succes in alles wat hij nog zal onder- nemen. Aan de tweede verzeker ik dat de verwachting hoog ligt, maar dat een team enthousiaste en deskundige medewerkers klaar staat ter ondersteuning in de zware opdracht. Eddy Baldewijns;

4.

Boeknummer: 00156   Proefschrift Corné Roelen (geb. 1966) 1995 Personen -- Personen q-r-s-t-u           (1995)    [Corné Roelen] The influence of growth hormone on high affinity plasma growth hormone binding protein Proefschrift ter verkrijging van de graad van doctor aan de Universiteit Utrecht op gezag van de Rector Magnificus Prof. Dr. J.A. van Ginkel ingevolge het besluit van het College van Decanen in het openbaar te verdedigen op dinsdag 14 maart 1995 des namiddags te 2.30 uur. door Cornelis Adrianus Maria Roelen geboren op 17 maart 1966 te Prinsenbeek Universiteit Utrecht (geneeskunde);

5.

Boeknummer: 00168   Prinsenbeeks Toetenboek 1997 Personen -- Toetenboek           (1997)    [Kees Nagelkerke] Prinsenbeeks Toetenboek 1997 VOORWOORD Ik durf te zeggen zonder te overdrijven Dat ge van elke mens een verhaal kunt schrijven Zowel van mensen die rijk zijn of arm Lieden met een winkel of met een farm Van personen met dunne en met dikke lijven ‘t Is onmogelijk alle Bekenaren hier te memoreren Dus moest ik wel gaan selecteren Het zijn bepaalde personen waar ik op mik Anders wordt dit boek ook veel te dik Hopelijk zullen ze u wel interesseren U ziet dus in dit boek vol gedichten Als het goed is bekende beekse gezichten Verschillende hiervan zijn er niet meer Maar hun namen horen we nog telkens weer Daarom zal ik ook op hen de aandacht richten Ik hoop dat u het kunt waarderen Datgeen wat ik heb mogen produceren Zo schenk ik u dan op mijn manier Het nodige lees - en kijkplezier Het welk ik u graag toewens dames en heren Wilt u kennis maken met alle personen vermeld in het Toetenboek en hun beschrijving klik dan hier om naar de fotobeeldbank te gaan en type in het zoekvak Toeten Boek en klik op zoeken. Heemkundekring Op de Beek;

6.

Boeknummer: 00179   Van Alphen en aanverwante families Personen -- personen a-b-c-d           (2010)    [Johan van der Made] Van Alphen en aanverwante families Inleiding Van Alphen was in het verleden ruim vertegenwoordigd in Wagenberg en Terheijden. Ook in Made en op Zwaluwe is de familienaam niet onbekend. Ze kwamen voor in alle lagen van de bevolking. Opvallend is dat het merendeel van hen in staat was om zijn of haar naam te schrijven, iets wat tot ver in de 19e eeuw niet iedereen gegeven was. De meest voorkomende beroepen waren aanvankelijk wagenmaker en ook bouwman, de oude benaming voor land- bouwer. Verder herbergiers, winkeliers, kleermakers, smeden, een koetsier en uiteraard veel arbeiders en ook een fabrieksdirecteur. Opvallend is dat zowel de harmonie van Wagenberg als die van Made hun verenigingslokaal hadden bij een.... Van Alphen. Dochters kregen bij huwelijk een andere familienaam. Ook veel van hun nakomelingen zijn in dit boekje opgenomen. In die familietakken zien we zoal een molenaarsknecht, een rietdekker, een bakker, een strater, een pakdrager, een visser, een voerman, een schuitenvoerder, een gemeentesecretaris, maar ook smeden, metselaars, timmerlieden, vlasboeren, priesters en een huisschilder. Elk hoofdstuk is een aparte familie Van Alphen. De onderlinge verwantschap is tot nu toe niet gevonden. Begonnen wordt met de oudst bekende persoon. Vóór de namen van gezins- hoofden staan Romeinse cijfers. Deze geven het nummer van de generatie aan. Vanaf generatie II zijn daar letters aan toegevoegd om de volgorde aan te geven binnen die generatie in de verschillende familietakken. De overzichten zijn gegenereerd met Aldfaer versie 3-5-3- Ter verduidelijking zijn aan het begin van elk hoofdstuk een of meerdere schema's opgenomen. Met behulp van die schema's kunnen personen worden opgezocht. Staat er in zo'n schema bijvoorbeeld vóór de naam III c dan is deze persoon te vinden in de derde generatie. Achter in dit boekje is een namenlijst toegevoegd van aan- getrouwde families met verwijzing naar de bladzijden. Uit oogpunt van de privacy eindigen de overzichten ongeveer een driekwart eeuw geleden. Toch zullen vele lezers er hun grootouders in kunnen ontdekken. Helaas is een stamboom nooit volledig en zo ook dit boekje, want steeds kun je weer nieuwe ontdekkingen doen. Tot slot spreek ik mijn dank uit aan iedereen die mij tijdens mijn onderzoek op de een of andere wijze van informatie heeft voorzien. Heemkundekring De Vlasselt;

7.

Boeknummer: 00217   Petrus van Schendel. Koopmanszoon en kunstschilder 2006 Personen -- Personen i-j-k-l           (2006)    [Wilma van Giersbergen e.a.] Petrus van Schendel (1806 - 1870) koopmanszoon en kunstschilder Zijn leven, werken en familie Inleiding Dat in Zundert de kunstschilder Vincent van Gogh werd geboren, die leefde van 1853 tot 1890, is wel bekend. Zijn vader was dominee. Minder bekend is dat in Made de kunstschilder Godfried Schalcken (1643-1706) werd geboren; zijn vader was eveneens dominee. In Hooge Zwaluwe zijn zeker drie kunstschilders geboren. Dat zijn: Pieter Kleijn (1785-1816), zoon van een dichter; Johannes Vogel (1828-1915), zoon van de burgemeester en Hendrik Bakker (1843-1893), zijn vader was dokter. Net als in Made met de naam van Schalcken vinden we in Hooge Zwaluwe de familienamen Kleijn en Vogel terug in straatnamen. Door middel van ondermeer dit boekje willen we een Terheijdenaar onder de aandacht brengen, die ook kunst- schilder is geweest en een straatnaam heeft gekregen. Petrus van Schendel werd geboren in Terheijden en wel ter plaatse van Raadhuisstraat 91-93. Daar was zijn vader herenboer en koopman in granen. Zijn voorouders van vaderskant waren landbouwers en woonden in Terheijden en op Wagenberg. Hij verloor zijn vader al op 11-jarige leeftijd. Vanaf 1821 woonde Petrus in Breda. Zijn moeder ontwikkelde haar zakelijk instinct en werkte in Breda als winkelierster en was kraamster op de markt Omdat Petrus zijn vader al op jonge leeftijd verloor, kan de band met zijn moeder hechter zijn geworden. In elk geval was zij voor hem een duidelijke inspiratiebron. Op een aantal van zijn schilderijen is namelijk een marktkoopvrouw afgebeeld. Een heel mooi voorbeeld is de Jaarmarkt op de Grote Markt in Breda (afbeelding 23). Toen Petrus 16 jaar was ging hij studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en kon er zijn talenten verder ontwikkelen. Daarna woonde en werkte hij in Breda, in Amsterdam, in Rotterdam en Den Haag. Vanaf 1845 woonde hij met zijn inmiddels grote gezin in Brussel. Hij werd gezien als een meester op het gebied van minutieus uitgevoerde tafereeltjes bij kaars-, lamp- en maanlicht en ook wel bij fakkellicht en open vuur. In deze stijl maakte hij historiestukken, portretten en heel veel markttaferelen bij avond. Al tijdens zijn leven werd zijn werk zeer gewaardeerd. Hij maakte er in heel Europa naam mee. Hij won prijzen in Amsterdam, Brussel, Parijs en Manchester. De Engelsen noemden hem “the Master of Candlelight”. In Frankrijk was hij bekend als 'Monsieur Chandelle’, (meneer kaars), wat ook een verbastering is van zijn achternaam. Naast kunstschilder wordt Petrus van Schendel ook genoemd als wetenschapper en schrijver. Zo heeft hij met zijn kwaliteiten van werktuigkundige de voortstuwing van stoomvaartuigen verbeterd. Daarvoor werd hem octrooi verleend in 1841. Hij heeft geschreven over het ontginnen van heidevelden in de Kempen en het zijdelings schudden van spoorrijtuigen. Voor kunstenaars schreef hij een cursus perspectief en een met eigen etsen geïllustreerd boek over gelaatsuitdrukkingen. In 1869, een jaar voor zijn dood, schilderde hij nog een statig zelfportret, te zien in het Breda’s Museum. Het stapeltje boeken onder zijn hand verwijst naar zijn activiteiten als schrijver en wetenschapper. Hij heeft met zijn vele talenten ook een hoge plaats weten te bereiken op de maatschappelijke ladder en hij verkeerde in de hoogste kringen. Zijn kinderen en kleinkinderen hebben die talenten meegekregen en daarmee functies op wereldniveau vervuld. Tot slot: Ook in Europese vorstenhuizen was Petrus geen onbekende. Dit bleek weer eens toen eind 2005 een kasteel in het Duitse Hannover werd leegverkocht door het veilinghuis Sotheby's in Amsterdam. In de berichtgeving werd ondermeer aandacht gevraagd voor de Vismarkt en een Appelkoopvrouw van Petrus van Schendel, de 'King of Candlelight'. Zijn werken hangen in musea, in kerken en in particuliere verzamelingen, verspreid over de gehele wereld. En in kunstenaarskringen is hij nog altijd bekend: Petrus van Schendel, die koopmanszoon uit Terheijden. Heemkundekring De Vlasselt;

8.

Boeknummer: 00223   Louise Stratenus 1852-1908 Personen -- Personen q-r-s-t-u           (1992)    [Thera Boon-Corthals, Toon van Miert, Frans Wetzels] Louise Stratenus 1852-1908 Een negentiende-eeuwse schrijfster in de ban van het pseudoniem VOORWOORD EN VERANTWOORDING Voor u ligt het derde letterkundige cahier dat de Stichting LETTEREN laat verschijnen. Het is gewijd aan de bijna vergeten, maar in haar tijd veel gelezen schrijfster Louise Stratenus. Zij staat ook vermeld in het boekje “SCHRIJVERS ACHTERNA”, een literaire geschiedenis van Breda, de eerste uitgave van de Stichting LETTEREN. Daarin stond een foto van de grafsteen van Louise Stratenus, met een gedicht van haarzelf er in gebeiteld. Het bijbehorende verhaal van de spannende speurtocht naar dit graf werd toen niet opgenomen. Het leek ons nu echter een passende inleiding voor dit cahier. De biografische gegevens over de schrijfster zijn voor her merendeel afkomstig uit het Nederlands Letterkundig Museum en Documentatiecentrum in Den Haag. Daar bevinden zich twee dozen archiefmateriaal, voornamelijk documenten nagelaten door de familie. De belangrijkste informatie komt uit een schriftje met biografische aantekeningen over Louise Stratenus, opgetekend door haar zusje Bernice de Vaynes van Brakell-Strarenus. Deze informatie gecombineerd met brieven, persoonlijke gegevens, foto’s, recen sies, artikelen en algemene notities vormen samen een ingewikkelde puzzel, waarvan helaas enkele stukken ontbreken. Dit heeft tot gevolg dat het gedeelte “Chronologie”, waarin een overzicht wordt gegeven van de plaat- sen waar Louise tijdens haar leven gewoond heeft, hiaten vertoont. De schrijfster heeft in haar zesenvijftig levensjaren op vele plaatsen, zowel in Nederland als in het buitenland, gewoond. Dat maakte het soms moeilijk om precies haar levensweg te volgen. Uit bronnen over haar schrijversactiviteiten blijkt dar zij zeer productief geweest is. In de catalogus van de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag staan meer dan veertig van haar werken vermeld. Zij heeft vele genres beoefend: poëzie, proza en toneel (waaronder vertalingen). Samen met schrijf- ster-vriendin Catharina Alberdingk Thijm heeft ze veel voor de jeugd geschreven en zelfs tijdschriften voor jongeren opgericht. In dit cahier beperken we ons tot haar literaire werk dat in relatie staat tot de Baronie van Breda. Louise kwam als jong meisje in Ginneken wonen. 1 laar ouders zijn later naar Breda en Princenhage verhuisd. De laatste acht jaar van haar leven heeft zij voornamelijk in Princenhage doorgebracht. Haar werk levert vol- doende materiaal op dat refereert aan Breda en de Baronie, om dit Bredase cahier samen te stellen: een studie die zou kunnen dienen als eerste aanzet voor een uitgebreide biografie van deze boeiende persoonlijkheid. De bibliografie bevat een overzicht van de primaire en secundaire literatuur. Thea Boon-Corthals Toon van Miert Frans Wetzels Stichting Letteren Breda;

9.

Boeknummer: 00400   Joost Johannes Julius (tekenaar, schilder, beeldhouwer, muzikant) Personen -- Personen e-f-g-h           (2016)    [Erven J.J.J. van den Hoven] Joost Johannes Julius (tekenaar, schilder, beeldhouwer, muzikant) Gedenkboek Joost Johannes Julius van den Hoven 1960-2015 Index 1 Engel (voorkant). Muzebal Etten-Leur, 1987. 5 Zelfportret. Ets. Voor 1985. 7 West-Brabants landschap. 8 Oldtimer. 10 Schoolagenda KSE. 1975-1976. 11 De nieuwbouw. Schoolkrant KSE, 1974-1975. 12 Model kajuitjacht 15 Kliemaks. 16 Klarinet op caféstoel. 17 Cornet in koffer. 18 Motorrijder, schets. 19 Racefietser. 20 Zelfportret. 21 Motorrijder in Frankrijk. 22 Stilleven met Ricardfles. 23 West-Brabants landschap. 24 Stilleven met groenten. 25 Stilleven met vissen. 26 Vogel, ets, diepdruk. 27 Vogel, ets, hoogdruk. 28 Kistjes en ouwe-stompstok. 30 Kistjes, houtskooltekening. 31 Ouwe-stompstok, 1986. 32 Schetsen uit militaire dienst, 1985. 34 Schetsen uit militaire dienst, 1985. 36 Schetsen uit militaire dienst, 1985. 39 Man met vogels. Potloodtekening. 40 16 versleten voorbladen; 74 kransjes. 42 Cartoon aap in wc. 43 Cartoons notarisvocabulaire voor Tekstblad, 2000. 44 Cartoon voor Niet zuigen maar blazen. 45 Cartoon voor Niet zuigen maar blazen. 47 Kleine wagen. Karton, papier-maché, hout,pvc, acrylverf, 1989. 39 Moeke Medelij. 62 Celuksvogeltje. Poëziealbum Lien, 2005. 64 Cartoons Florijn College, 2000. 66 Gereedschap woonkamer Poelsstraat 14. 68 Schetsen voor project Acht gebroeders. 73 Schetsen voor project De neus van de reus. 80 Schipbreukeling, schets. 81 Televisiekijkers. 82 Fietstocht naar Rome. 83 Schetsen voor stripverhaal. 84 Schetsen voor stripverhaal. 87 Her avondconcert, stripverhaal. 99 Piet Schroot, stripverhaal. 107 Werk in uitvoering, stripverhaal. 110 Schetsen voor stripverhaal. 111 Schetsen voor stripverhaal. 112 Marionet Fernandel met harmonica, 1984. 114 Trompetles, schets. 115 Trompet met handen, potloodtekening. 117 ....Marionet Fernandel, 1984. 118 Op zoek naar romantiek. Liedtekst Guido Belcanto, 1991. 119 Echte mannen scheren zich niet elektrisch. Liedtekst Guido Belcanto, 1991. 120 Halleluja ze is van mij! Liedtekst Raymond van 't Groenewoud, 1991. 121 Bostella. Liedtekst Raymond van 't Groenewoud, 1991. 122 Herneem de twist. Liedtekst Raymond van 't Groenewoud, 1991. 123 ’t Zal bal zijn! Carnaval, Etten-Leur. 124 ’t Zal bal zijn, schets. 125 Take the A-train, zeefdruk, 1995. 126 No dogs allowed. 127 Sint Cecilia. 128 Kleur-, knip- en plakplaat. Muzebal Etten-Leur, 1988. 129 Trapezist. Muzebal Ecten-Leur, 1988. 130 Affiche West Side Story. Amor Musae,Prinsenbeek, 1988. 131 Affiche Kermisconcert Amor Musae,Prinsenbeek, 1994. 132 Plakbandjesding. Werkvoorbeeld Scala College. 135 Sammie. Wanddecoratie Scala College. 137 C-HO modificated by JOHO. Uitgewerkt voorbeeld. 138 C-HO modificated by JOHO. Werktekening. 139 Waxinelichthouder. Werkvoorbeeld Scala College. 141 Vogel(voeder)huisjes. Werk van leerlingen Scala College. 143 Haardhout met arm. 145 Man met hout, 2013. Foto: Peter Luyten. 146 Voorbereidingen voor Man met hout, 2013. 147 Schip tussen dukdalven. 148 Duo van hout. 149 Man met regenjas. 150 Meisje met hond. 151 Staande man. 152 Man met geheven been. 153 Tubaspeler, aardewerk. 154 Interieur Poelsstraat 14, Etten-Leur. 155 Profielfoto Facebook. 160 Engel (achterkant). Muzebal Etten-Leur, 1987. Woord vooraf En toen moesten we zijn huis leegruimen. Hij had alles bewaard. Zijn zwemdiploma's vijf gitaren, agenda's van de middelbare school, twee dozen vol salarisspecificaties, een tekentafel, isolators van hec Belgisch elektriciteitsnet, een plunjezak met zijn uitrusting van militaire dienst... Gelukkig was alles wat hij ooit zelf had gemaakt er ook: zijn tekeningen, schilderijen, schetsen, beelden, strips, liedjes, contrapties en bedenksels. We hebben veel spullen weg moeten doen. Met alles wat werd weggedaan of weggegeven, verdween iets van hem uit de wereld. Dit boek is er om iets van joost — JoHo, JJJ, Julius, Jules — aan de wereld terug te geven. Het is een bladerboek geworden, met veel plaatjes en weinig tekst. Het begint met een selectie van werk dat hij maakte in zijn jeugd en tijdens zijn opleiding. Zijn latere werk is gegroepeerd in een aantal thema's. Achtereenvolgens zijn dat diensttijd, gags en gekke ventjes, onaffe projecten, strips, muziek, didactiek en beelden. Tussendoor lichten enkele mensen de achtergrond toe van werkstukken van Joost. Zelf komt hij ook aan het woord, via aantekeningen die hij maakte in zijn opschrijfboekjes. Achterin staat een bescheiden verantwoording van de context waarin het getoonde werk functioneerde en het jaar waarin het vermoedelijk gemaakt is. Joost signeerde zijn werk niet altijd. We vonden dat het boek exclusief moest zijn: er zijn maar 500 exemplaren van gedrukt. U hebt er een. Wij danken allen die hebben bijgedragen aan de totstandkoming van dit boek. Martin Maes, Lien van den Hoven, Ineke van den Hoven-van den Broek en Chris van den Hoven danken wij voor hun teksten. Vormgeefster Christel Bouwmeester-Wassenaar danken wij voor haar inzet om er een moo, boek van te maken. Urbain Servranckx, Raymond van ’t Groenewoud en Guido Belcanto danken wij voor hun toestemming om hun teksten op te nemen. Prinsenbeek, september 2016 Jan, Ria, Peer, Luc, Angeniet  Wilco Arts Books;

10.

Boeknummer: 00445   Herinneringen aan de Zanddreef 1900-1960 Personen -- Meerdere personen           (2005)    [Anton Joosen] Herinneringen aan de Zanddreef, Prinsendreef, Egelpad, Patrijspad, Heibloempad, Krekelweg, Heidreef, Vianendreef en Korenpad 1900-1960 Inhoudsopgave Zanddreef 1 t/m 10 Harrie van Bavel, Jan Strube, Het Spoorhuis, Janus van den Berg, Kees de Raaff. Prinsendreef 11 t/m 16 Familie Luiken, Familie Romme Zanddreef 17 t/m 24 De Lange Akker, Familie Lips, Toon Coertjens, Kees Romme, Kinderen Joosen. Egelpad 25 t/m 30 Rien Langen, Piet Foesenek Zanddreef 31 t/m 36 Familie Vincenten, Familie Peemen. Patrijspad 37 t/m 58 Peer van Nijnatten, Jan van Haperen, Rien Joosen, Toon Joosen, Ko Foesenek, Kees Foesenek, Tónna van Til, Kiske Roovers, Nilles van de Klundert, Kees van Galder, Rien Machielsen. Zanddreef 59 t/m 70 Koos Wildhagen, Jos Wildhagen, Janus Wildhagen, Jan Vissers, Toon Wildhagen. Heibloempad 71 t/m 77 Jan van Meer, Kees van Meer, Sjaak van Meer Krekelweg 78 t/m 98 Ko Naalden, Marijn van de Broek, Jan de Vries, Piet Schipperen, Hein v.d.Sande, Familie Naalden, familie Staaltjens, Willem van Endschot, familie Aarts, Jan de Hoon, Janus Joosen, Wout Watzeels. Zanddreef 99 t/m 106 Jan en Wout Ossenblok, Woutje Joosen, Nelleke Meeuwessen, Marte Peemen, Heidreef 107 t/m 111 Sjefke Dams, Willem Pellis, Willem Vissers Zanddreef 112 t/m 122 Rien Huybrechts, Peerke Nuiten, Sjaan van den Bliek, Toon Meeuwessen, Wijnand de Hoon. Vianendreef 123 t/m 136 Toon Kooremans, Jan Baremans, Huisje in de Vianendreef, Cees Geldtmeijer, Toon van den Broek, Janus van Zundert. Korenpad 137 t/m 142 Toontje Oomen, Pauwke Akkermans, Driek Meeuwissen Zanddreef 143 t/m 160 Koos van Gils, Piet Baremans, Jan van Opstal, familie Bastiaanssen, Kees Wildhagen, Hein Timmers, Rien van Loenhout, Bart van Loenhout, Jan Huijben Nawoord 161 HERINNERINGEN Bladeren door “Herinneringen aan de Zanddreef “en haar zijstraten is als het bladeren door oude vergeelde familie albums van oude buren, goede vrienden of verre bekenden. De verhalen rondom de beschreven families zijn afkomstig van die families zelf, evenals de beschikbaar gestelde foto’s. Ik heb gekozen voor de periode vanaf 1900 tot 1960 omdat die tijd nog het oude plattelandsleven vertegenwoordigt zoals we dat daarna niet meer kennen. In de jaren zestig werden de meeste paarden vervangen door tractoren, kwamen er moderne landbouwmachines, werden de wegen allemaal verhard en traden we een nieuw tijdperk in. En zo reed ik van hot naar her en verzamelde alles over de mensen uit de Zanddreef, de Prinsendreef, het Egelpad, de Patrijspad, het Heibloempad, de Krekelweg, het Heidreefke, het Korenpad en de Vianendreef. Ik reed of belde ervoor naar Breda, Oosterhout, Etten-Leur en Rijsbergen, naar Sint Willebrord, Ulvenhout, Zevenbergen, Zundert en Terheijden en zelfs naar Uden, Veldhoven, ‘s-Hertogenbosch en Hellevoetsluis, maar ik deed het met veel plezier. Ik kreeg foto’s mee van lang vergeten gezichten, van lang vergeten landschappen en van allang verdwenen huizen en ik ontmoette mensen die ik nooit heb gekend, maar die toch ooit in onze oude buurt hebben gewoond. En allemaal reageerden ze enthousiast. Daarom wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie spontane medewerking. Voor jullie verhalen, foto’s en bidprentjes, tekeningen, goede tips en jullie gastvrijheid en ik hoop dat jullie al bladerend door dit boekje weer veel van vroeger zullen herkennen. A.Joosen Omslagfoto: Toon Vincenten Sr. Toon Vincenten Jr. en Befje Hofkens. Eigen beheer;

11.

Boeknummer: 00450   Rien van Nunen 1917-2002 Personen -- Personen m-n-o-p           (2001)    [Rien van Nunen] Rien van Nunen 1917-2002 INHOUD Voorwoord Prettig leesgenot! Episode 1: lagere school Episode 2: 14 tot 23 jaar Episode 3: de oorlog ’40 -’45 Episode 4: verliefd, verloofd.... Episode 5: het huwelijk, kinderen t/m 1953 Episode 6: 1954 tot half 1956 Episode 7: eind 1956 t/m 1963 Episode 8: 1964 t/m 1973 Episode 9: 1974 t/m 1979 Episode 10: 1980 t/m december 2001 Nawoord VOORWOORD Herinneringen uit het leven van Marinus Johannes van Unen. Vanaf 14 mei 1917 tot 31 december 2001. Het idee werd geboren in de maand mei 1999. Ik was bij de tandarts op controle en toen ik in de stoel zat pakte hij de kaart en zei tegen mij: “Je bent al 83 jaar, je moet toch al wat meegemaakt hebben in je leven?”. Waarop ik zei: “Dat heb ik ook”. Toen ik thuis kwam en er over ging zitten nadenken, dacht ik: “Waarom zou ik mijn levensloop niet op papier zetten”. Ik kon me nog alles goed herinneringen wat er gebeurd is in mijn leven. Ik heb natuurlijk niet alles uit eigen herinneringen, maar vanaf mijn zevende jaar kan ik mij nog alles voor de geest halen. Van de geboorte tot een jaar of zeven heb ik het grotendeels van mijn vader en moeder mee gekregen, maar vanaf die tijd meestal van mij zelf en een enkele keer van mijn zusters en mijn kinderen. Zo werd het idee geboren om mijn herinneringen op papier te zetten. Toen ik het aan mijn dochter vertelde was die meteen laaiend enthousiast. We spraken af dat ik het verhaal zou uittikken en dat zij de eventuele fouten, een kommaatje verkeerd of een hoofdletter vergeten, eruit zou halen, maar het verhaal zou hetzelfde blijven. Hier en daar zal nog wel eens een taalfoutje zitten maar een kniesoor die daar op let. Bovendien het wordt niet uitgegeven, het blijft in de familie. Ik heb het verhaal in episodes verdeeld, b.v de eerste levensjaren totdat ik van school ging, het opgroeien en het gaan werken tot het uitbreken van de tweede wereld oorlog enz enz. Het zijn 10 episodes geworden, de ene wat langer als de ander. Worden we al nieuwsgierig? Dan gauw aan het lezen. Op het moment dat ik aan deze herinneringen begin, is het juni 2000. Ik ben in mei 83 jaar geworden en ik hoop dat ik dit werk mag afmaken. Het zal wel een hele klus worden om dat allemaal op papier te zetten, want ik ben het typen niet meer gewend, maar dat komt weer wel en het kan wel eens heel leuk worden, tenslotte heb ik toch niets te doen en kan ik me ook niet gaan zitten vervelen. Dit was het voorwoord en nu aan de slag. NAWOORD Na het overlijden van zijn vrouw, viel pa eigenlijk in een gat. Gelukkig had hij er zin in om zijn ‘herinneringen’ op te schrijven. Hij heeft het helemaal ‘getypt’ op de computer. Daarna zette hij zelf gedeeltes op een diskette, die Rini dan meenam en per e-mail naar mij, Jeanne, stuurde. Als er een gedeelte af was, kreeg pa het uitgeprint weer terug. Hij had er veel plezier in om het te schrijven. Helaas heeft hij zelf zijn boek niet meer ‘af gezien. Hij overleed op 18 maart 2002. Toch heeft hij ons met zijn ‘herinneringen’ een kleine familiegeschiedenis nagelaten en daar zijn we, zijn kinderen, best trots op. Jeanne Eigen beheer;

12.

Boeknummer: 00463   Jeugdherinneringen van Jan Vissers Personen -- Personen q-r-s-t-u           (1922)    [Jan Vissers] Jeugdherinneringen van Jan Vissers (1922-2006) Inhoudsopgave : Verheven wezens...........................................4 Arbeiderskoeien.............................................5 Een menselijke vergissing...................................6 Muizenplaag................................................8 IJspret.....................................................10 Vergeving..................................................12 Eelt op de knieën...........................................14 Nood leert bidden...........................................16 Bakerpraat.................................................18 Dialect.....................................................20 Die goeie ouwe tijd..........................................22 Kinderoortjes................................................24 Stoelenmatter..............................................26 Grote schoonmaak..........................................28 Nieuwjaarslied..............................................30 Oorsprong van verzekeringen................................32 Het innerlijke gevecht........................................34 Liedjes uit de oude doos.....................................36 Listige oplossing............................................38 Kinderopvatting van een feest................................40 Succes van een verkoopster.................................42 Om de beurt in de teil.......................................44 Niks om jaloers op te zijn....................................46 Vader had gelijk.............................................48 Fluitende meisjes...........................................50 Wat is gezond?.............................................52 Van waar die rommel?.......................................54 Dienstplicht.................................................56 Bijnamen...................................................58 Burenhulp..................................................60 Een zakelijk kind............................................62 Het verslagen leger..........................................64 En betere waar.............................................65 Het snaveltje...............................................66 Vroeger bij ons in ’t Ginneken................................68 Met een tweezitter was men eerder aan de beurt...............70 Zuinig geleefd..............................................72 Beste lezers en lezeressen, Op mijn ouwere dag tracht ik regelmatig iets op te schrijven over herinneringen uit mijn jeugd. Daar ik al op dertien jarige leeftijd was afgestudeerd komt u mogelijk uitdrukkingen en woorden tegen die nu niet meer voorkomen. Hopelijk is de schrijfstijl, die niet modern is, leesbaar. Als agrariër heb ik namelijk meer met een schop en riek gewerkt dan met papier en pen. In alle los van elkaar staande verhaaltjes zit iets wat echt gebeurt is, zo veel mogelijk opgefrist met iets sappigs. Duidelijk komt naar voren welke enorme veranderingen hebben plaats gevonden in de periode van mijn kindertijd tot op heden. Doordat het nu opgeschreven is kan het een en ander bewaard blijven. We tellen nu 2006, mijn geboortejaar is 1922. Jan Vissers Eigen beheer;

13.

Boeknummer: 00464   Jaarboek VIII en IX Stichting Familie Dirven Personen -- personen a-b-c-d           (1985)    [Herman Dirven, George Dirven] GESCHIEDENIS VAN DE FAMILIE DIRVEN GEDURENDE ZES EEUWEN Jaarboek VIII en IX Stichting Familie Dirven. Elf stamfamilies Dirven (eerste groep) uit de 14de generatie Dirven OVERWEGING VOORAF met daarin een gebruiksaanwijzing voor dit boek Een familiegeschiedenis beschrijven is niet eenvoudig. Je hebt er veel informatie voor nodig en dan vanzelfsprekend moet ook het verband tussen de verschillende leden onderling duidelijk gemaakt worden. Ons Stichtingsbestuur heeft twee jaar geleden besloten om zowel het een als het ander te doen. U hebt reeds ontvangen vier jaarboeken, waarin U de vier oudste generaties terug kunt vinden. Daarna hebt U drie boeken in één band ontvangen waarin de geschiedenis van het land van Breda (de bakermat van onze familie) wordt uiteengezet. En nu ontvangt U drie boeken (telkens van twee jaargangen) waarin wij U duidelijk willen maken hoe en waar U nu zelf precies in die grote familie Dirven zit en hoe al die Dirvens en hun afstammelingen nu bij elkaar horen. Zoals U in de inleiding van dit boek kunt lezen hebben we daarvoor de veertiende generatie van ons geslacht als een scheidingslijn gezien. Alle mannelijke Dirvens uit de veertiende generatie, die gehuwd zijn en kinderen hebben gekregen, beschouwen we als stamvaders. In totaal hebben we zo 33 stamvaders, waarvan er 29, tot op de dag van heden, nakomelingen hebben. Van 27 stamfamilies is dit met de achternaam Dirven, één is verschreven tot Dilven en één tot Derven. De grootte van deze stamfamilies is ook weer zeer verschillend. Elke stamfamilie heeft zijn eigen code, bestaande uit twee letters, de eerste letter refereert naar de voornaam van de stamvader, de tweede letter naar de plaats van herkomst. De zonen van de stamvader worden genummerd volgens ouderdom met 1-2-3 enz., de dochters met Oa-Ob-Oc enz. Hun kinderen krijgen ook weer dezelfde code plus (volgens ouderdom) daarachter weer 1-2-3 of Oa, ob, enz. Zo kan iedereen gemakkelijk zijn stamreeks terugvinden. Als hij of zij zijn of haar eigen plaats in de juiste stamfamilie gevonden heeft, hoeft hij of zij alleen het laatste cijfer te laten vervallen en hij of zij heeft het nummer van zijn ouders. Voor elke lezer is het dus van het grootste belang dat hij of zij eerst goed de inleiding bestudeert of doorneemt, want daarin staan wel de omschrijvingen of definities van de ter- men die we veelvuldig gebruiken. Tot slot zij nog opgemerkt dat het onmogelijk was en is om alle leden van de elf stamfamilies uitvoerig te behandelen; we hebben ons dus beperkt tot die leden van de stamfamilie die ons inziens noodzakelijk behandeld moesten worden, om enigermate inzicht in die bepaalde stamfamilie te krijgen. Dit betekent praktisch de stamouders uit de veertiende generatie, de familieleden uit de vijftiende en indien nodig ook uit de zestiende generatie. Toch moeten we daarbij stellen dat het onmogelijk is om ook deze mensen in al hun vreugde en leed te schetsen. Uit de vele, ja zeer vele gesprekken en verstrekte informatie zouden vele levensromans geschreven kunnen worden. Dat is noch de bedoeling, noch uitvoerbaar, vandaar dat wij bij voorbaat onze excuses aanbieden, als U de lijsten met leden van een bepaalde stamfamilie te saai zou vinden. Probeer er doorheen te prikken, want elk individu heeft zijn of haar naam en dus ook zijn of haar eigen leven. En wal woorden niet op kunnen roepen proberen we met de vele foto’s te compenseren, want het mag toch wel gezegd worden, dat niet wij dit boek hebben samengesteld, maar in feite U allemaal. U, die in zo’n overstelpende hoeveelheid voor fotomateriaal hebt gezorgd: Wij wensen U veel lees- en kijkgenot. De schrijver/samensteller Herman Dirven Eigen beheer;

14.

Boeknummer: 00491   135 jaar Beekse geschiedenis Personen -- Personen i-j-k-l           (1987)    [C.J.M. Latour] 135 jaar Beekse geschiedenis Transcriptie van familie dagboek van vooraanstaande Beekse familie. omvat periode: 1691 - 1826 Gemeentearchief Prinsenbeek;

15.

Boeknummer: 00496   Louise Stratenus . Een schrijvende Freule Personen -- Personen q-r-s-t-u           (2018)    [Nannie van Berkom] Louise Stratenus . Een schrijvende Freule 1852 Zeist 1908 Princenhage Inhoudsopgave Inleiding 3 1. Schrijven of je aanpassen (1880) 8 2. Zeist, 1852 - 1860 10 3. Verhuizingen en de liefde, 1860 - 1872 23 4. Wending, liefde en vriendschap, 1872 -1878 34 5. Geldzaken, 1878 - 1881 50 6. Met Catharina Alberdingk Thijm naar Londen, 1881 - 1884 55 7. De wereld in, 1884 -1894 65 8. Na de breuk, 1894 - 1901 92 9. Laatste jaren, 1902 - 1908 135 10. Tot slot 141 11. Dankwoord 151 Lijst van schuldeisers 152 Overzicht van primaire literatuur / onvolledige bibliografie 155 Geraadpleegde literatuur 159 Inleiding Louise Antoinette Stratenus is een totaal vergeten schrijfster uit de tweede helft van de negentiende eeuw. Ze leefde van 1852 tot 1908, publiceerde onder talloze pseudoniemen1 meer dan 300 werken, maar werd nauwelijks in de literaire kritiek opgemerkt. Als dat wel gebeurde, dan schreven recensenten soms meewarig, soms vriendelijk en heel soms venijnig over haar: misschien was ze wel een belofte voor de toekomst, maar ze moest nog heel veel leren; ze was een lieve en aandoenlijke veelschrijfster; ze was slechts een ‘schrijvende freule’. In het geweld van de Tachtigers ging ze geheel verloren. Toch werd ze door velen gelezen in haar tijd, gezien de oplagen en de herdrukken van haar werk. Voor een vrouw van haar (adellijke) stand was haar leven wel bijzonder. Geboren in gegoede kringen in Zeist doorliep ze niet bepaald de gebaande paden van haar protestante, aristocratische stand. Op jonge leeftijd verloor ze haar vader, waarna haar moeder hertrouwde. Twee van haar zusjes stierven heel jong. Een huwelijk was haar, op het laatste moment, door allerlei omstandigheden niet gegund. Schrijven deed ze van jongs af aan graag; in haar eerste bundels zien we gedichten die ze op haar zestiende al schreef. Doen veel van deze gedichten denken aan gecultiveerde poesiealbumversjes, er zijn ook gedichten bij die laten zien dat ze veel gelezen heeft en veel leed heeft gekend en die af en toe een universeler niveau bereiken. Dat zelfs in onze tijd nog een lezer(es) door haar gedichten wordt getroffen, is daarvan een bewijs.2 Om in haar levensonderhoud te voorzien, maar ook uit drang naar erkenning als kunstenares, schreef ze niet alleen talloze gedichten, maar ook verhalen, feuilletons, novellen, opvoedende artikelen en essays en vooral romantische en historische romans, waarnaast ze vertaalde uit het Engels, Frans, Duits en Zweeds. Duizenden pagina s moet ze hebben volgeschreven, gecorrigeerd, herschreven, in een tijd dat er van een digitale wereld geen sprake was. Ze raakte intiem bevriend met Catharina Alberdingk Thijm, met wie ze meer dan tien jaar samenwoonde. Uitsluitend vriendschappelijk en uit nood geboren, of waren er andere verklaringen? De vriendinnen vluchtten om financiële redenen naar Engeland. Na deze Londense periode vestigden zij zich in Brussel, Amsterdam en Parijs. Onder invloed van Catharina, de dochter van de bekende katholieke hoogeraar J.A. Alberdingk Thijm, werd Louise Stratenus zelfs katholiek, een stap die haar familie haar niet in dank afnam. Na de breuk met haar hartsvriendin werkte ze voor Celestine Oliphant-Schoch, vrouw van een hooggeplaatste officier en zelf ook hoge officier in het Leger des Heils, met wie ze periodes doorbracht in Zweden, als persoonlijke assistente en als gouvernante voor Celestine’s dochtertje Celestientje. Teruggekeerd in Nederland trok ze bij haar moeder in. Haar moeder, inmiddels opnieuw weduwe geworden, woonde met haar dochter Mimi, het halfzusje van Louise, in Princenhage. Daar overleed Louise in 1908, op 55-jarige leeftijd. Drie maanden eerder stierf haar oude vriendin Catharina. In haar spreekbeurten en in veel van haar werk bepleit Louise Stratenus meer mogelijkheden voor werk en andere activiteiten voor vrouwen, dames eigenlijk die, ongehuwd, anders afhankelijk zouden zijn van hun familieleden: voor jezelf kunnen zorgen was een vereiste, vond ze, zich niet realiserend dat ze daarmee toch een - zij het heel voorzichtige - feministe geworden was. Maar haar hoogste ideaal bleef het moederschap en het huwelijk, met alle plichten die daarbij hoorden. Een zoektocht naar dit leven bracht mij in vele archieven en bibliotheken en op veel plaatsen waar Louise Antoinette Stratenus gewoond heeft. In het Letterkun- dig Museum (thans het Literatuurmuseum) in Den Haag bevinden zich twee dozen met materiaal, verzameld door Dousje (eigenlijk Henriëtte), het geliefde nichtje van Louise en de dochter van Louise’s zus Anne Bénine de Vaynes van Brakell-Stratenus. De subjectieve en ietwat geromantiseerde samenvatting van het leven van haar tante vormde de start van deze biografische schets. Nannie van Berkum Dit boek is via deze link verkrijgbaar in de winkel van Heemkundekring Op de Beek. Heemkundekring Op de Beek Prinsenbeek;

Uitgebreid zoeken